نوشته بلاگ

ذوب شدن

ذوب فلز در ظرف برای ریخته گری

ذوب در کوره انجام می شود. برای شارژ کردن کوره از مواد خام ، ضایعات خارجی ، ضایعات داخلی و عناصر آلیاژی استفاده می شود. ماده خام به اشکال خالص تجاری فلز اولیه که برای تشکیل یک آلیاژ خاص استفاده می شود ، اشاره دارد. ضایعات خارجی ماده ای از سایر فرآیندهای تشکیل دهنده مانند مشت زدن ، آهنگری یا ماشین کاری است. ضایعات داخلی شامل دروازه ها ، صاف کننده ها ، ریخته گری های معیوب و سایر موارد فلزی عجیب و غریب تولید شده در مرکز می باشد.

این فرآیند شامل ذوب بار ، پالایش ذوب ، تنظیم شیمیایی مذاب و ضربه زدن به یک کشتی حمل و نقل است. پالایش برای از بین بردن گازهای مضر و عناصر از فلز مذاب برای جلوگیری از نقص ریخته گری انجام می شود. مواد در طی فرآیند ذوب اضافه می شوند تا شیمی نهایی در یک محدوده خاص مشخص شده توسط صنعت و یا استانداردهای داخلی قرار گیرد یا درز و مواد چربی برای از بین بردن گاز حل شده از فلزاتی که به راحتی گازهای خاصی را حل می کنند استفاده می شود.

کوره

چندین کوره تخصصی برای گرم کردن فلز استفاده می شود. کوره ها رگ های نسوز هستند که حاوی مواد لازم برای ذوب شدن هستند و انرژی لازم برای ذوب آن را فراهم می کنند. انواع کوره های مدرن شامل کوره های قوس الکتریکی (EAF) ، کوره های القایی ، کوره ها ، کوره های بازکننده و قابل عبور است. انتخاب کوره به مقادیر سیستم تولید شده آلیاژ بستگی دارد. برای مواد آهنی معمولاً از کوره های الکتروریکی ، کپه ای و القایی استفاده می شود. کوره های Reverberator و قابل عبور برای تولید آلومینیوم ، برنز و ریخته گری های برنجی متداول است.

ریخته گری

طراحی کوره یک فرایند پیچیده است و می توان طرح را بر اساس چندین فاکتور بهینه کرد. کوره های موجود در ریخته گری ها می توانند به هر اندازه باشند ، از وسایل کوچک که برای ذوب فلزات گرانبها تا کوره هایی با وزن چند تن طراحی شده اند ، به گونه ای طراحی شده اند که صدها پوند ضایعات را در یک زمان ذوب می کنند. آنها مطابق با نوع فلزاتی که قرار است ذوب شوند طراحی شده اند.

کوره ها همچنین باید بر اساس سوخت مورد استفاده برای تولید درجه حرارت مطلوب طراحی شوند. برای آلیاژهای نقطه ذوب درجه حرارت پایین ، مانند روی یا قلع ، کوره های ذوب ممکن است به حدود 500 درجه سانتیگراد (932 درجه فارنهایت) برسد. برای دستیابی به این دما معمولاً از برق ، پروپان یا گاز طبیعی استفاده می شود.

برای آلیاژهای نقطه ذوب بالا مانند فولاد یا آلیاژهای مبتنی بر نیکل ، کوره باید برای دمای بیش از 1600 درجه سانتیگراد (2،910 درجه فارنهایت) طراحی شود. سوخت مورد استفاده برای رسیدن به این درجه حرارت های بالا می تواند برق (همانطور که در کوره های قوس الکتریکی به کار می رود) یا کک باشد. اکثر کارخانه های ریخته گری در یک فلز خاص تخصص دارند و کوره هایی اختصاص داده شده به این فلزات دارند. به عنوان مثال ، یک ریخته گری آهن (برای چدن) ممکن است از یک لیوان ، کوره القایی یا EAF استفاده کند ، در حالی که یک ریخته گری فولادی از یک کوره القایی (EAF) یا القایی استفاده می کند. ریخته گری های برنز یا برنجی از کوره های قابل عبور یا کوره های القایی استفاده می کنند. بسیاری از ریخته گری های آلومینیومی یا از کوره های قابل تراکم بخاری با بخاری و یا از کوره های بازکننده استفاده می کنند.